گفته می شود گناهان ما شیعیان سبب غیبت و تأخیر ظهور است. وقتی دلیل را جویا می شویم به نامه ای استناد می کنند که گفته می شود حضرت (عج) به شیخ مفید(ره) نوشته است. در آن نامه می خوانیم:
و اگر پیروان ما- که خداوند، آنان را به اطاعتش موفّق بدارد- بر عهد خود، یکدل و وفادار بودند، میمنت دیدار ما برایشان به تأخیر نمى افتاد و سعادت مشاهده ما با حقیقت و معرفت و صداقت، برایشان زودتر حاصل مى شد، که ما را از ایشان باز نداشته است، جز آنچه از ایشان به ما مى رسد و آن را ناپسند و ناشایسته ایشان مى دانیم. (احتجاج،2/499)
نکاتی که اعتبار این نامه را خدشه دار می کند:
1. چرا در نوشته هاى شیخ مفید(ره)، حتی اشاره ای هم به این نامه نشده است؟
2. چرا شاگرد ارجمند او، شیخ طوسى(ره)، در کتاب ارزنده خود که در بارۀ غیبت نگاشته، این خبر مهم را نیاورده است؟
3. چگونه مى توان به آنچه پس از حدود یک قرن در این باره در کتاب الاحتجاج بدون سند آمده، اعتماد کرد؟ (دانشنامه امام مهدی عج،4/445)
اگر گفته شود: چون حضرت در همین نامه امر به کتمان آن کرده است، دو شیخ بزرگور از نقل آن خودداری کرده اند؛ می پرسیم: پس چگونه به دست شیخ طبرسی(ره) رسیده؟ و او به چه مجوزی آن را منتشر کرده است؟
بنابراین گناه شیعیان را دلیل غیبت یا تأخیر ظهور دانستن آن هم با استناد به این نامه، سخن معتبری نمی باشد.
کانال تلگرام : 
اما شاید شرایط کتمان مرتفع شده بوده است. البته اثبات و رد این ادعا نیازمند رجوع به شرایط تاریخی شیخ طبرسی و شیخ مفید است.
اما جای پاسخ این سوال هنوز باقی است که چگونه به دست شیخ طبرسی رسیده؟؟؟