امروز رفتم کتاب فروشی گردی. دو سه موضوعی است که مدتی بیش از موضوعات دیگر ذهنم را درگیر خود کرده است : عرف، امر به معروف و نهی از منکر، پوشش اسلامی البته در تعامل با آن دو و از این سه مهمتر، موضوع دیگری که تمام اینها زایده ی آن است.

کتابهای خوبی دیدم . برخی (ارزان ترها) را خریدم و از بقیه عکسی گرفتم برای خرید بعدی. و افسوس خوردم از کتابی که نتوانستم بیابم. افسوس برای اینکه پیش از این، چند بار خواستم بخرم پولش را نداشتم حالا که پول بود کتاب نبود؛ «فقه و عرف» آیت الله علیدوست.

کتابی هم دیدم به نام «آموزه های مهدویت در آثار علامه طباطبایی». این کتاب از آن روی جلب توجه کرد که ذهنم به نوشته های علمی استاد سخت کوش و مدقق محمد ذکاوت که چندی است درباره امام عصر(عج) انتشار می یابد معطوف است.

کتاب را برداشتم و تورقی کردم. عناوین خوبی به چشم می خورد که دوست داشتم بدانم نظر علامه در باره ی آنها چیست. در فهرست نگاهم به این عنوان گره خورد: وظایف منتظران که در زیر مجموعه آن سخن از زمینه سازی ظهور رفته بود.

نگاهی به آن بخش انداختم و دیدم نویسنده سخنانی از علامه (ره) نقل کرده اما حرف خودش را که وظیفه ی منتظران زمینه سازی ظهور است را به خواننده القا کرده است در حالی که علامه چنین سخنی نفرموده بود. کتاب را بستم و سرجایش گذاشتم.