وقتی صحبت از فلسطین و دفاع از مظلوم می شود سخنرانی حماسی و بسیار تأثیر گذار شهید مطهری ره به گوش می رسد و دیگران نیز تکرار می کنند این جملات از نهج البلاغه در داستان تعرض به آن زن غیر مسلمان را که:

فلو أن امرأ مسلما مات من بعد هذا أسفا ما کان به ملوما بل کان به عندی جدیرا (خطبه 27)  

اما باید دانست آن مصیبتی که علی(ع) دق کردن برای آن را روا؛ بلکه شایسته می داند تعرض به آن زن و ربودن زیورآلات او نیست؛ از نظر امام(ع) دق آور، بی تفاوتی و بی غیرتی مردم نسبت به یورش بیگانه است بی آنکه کسی واکنشی نشان دهد و خونی از دماغ متجاوز آید.

اصل عبارت این است:


«این مرد غامدى (از فرماندهان معاویه) است که سپاهش وارد شهر انبار شد، حسّان بن حسّان بکرى را کشت و سربازان شما را از سنگرهایشان عقب راند. با خبر شدم مهاجمى از آنان بر زن مسلمان و زن در پناه اسلام تاخته و خلخال و دستنبد و گردن بند و گوشواره او را به یغما برده، و آن بینوا در برابر آن مهاجم جز گریه و التماس، وسیله ای برای دفاع از خود نداشته. آنگاه این مهاجمان‏ با غنیمت فراوان بازگشتند، بی آنکه یک نفر از آنها زخمى شود یا خونی از ایشان ریخته شود.

اگر بعد از این حادثه مسلمانى از غصه بمیرد جاى ملامت نیست؛ بلکه مرگ او در نظر من شایسته است.»


با توجه به تمام سخن، پیداست که «هذا : این» اشاره به بی تفاوتی مسلمانان دارد؛ نه تعرض به آن زن.

کانال تلگرام :