چیزی که اسلامیت نظام را تهدید می کند قوانین و مصوبات غیر اسلامی آن است؛ نه رفتار غیر اسلامی مردمِ کف خیابان.
چرا حکومت علی(ع)، اسلامی بود؛ چون قانونش اسلامی بود و کارگزاران حکومت، تلاش می کردند آن را پیاده کنند با اینکه خلاف شرع هایی هم در کوچه و بازار رخ می داد.
«او پنج سال بر مردم حکومت کرد در حالی که هیچ آجری روی آجر نگذاشت و هیچ خشتی بر خشتی ننهاد(کافی، 130/8) و حتی از نی (ساده ترین مصالح) هم برای خود خانه ای نساخت.» (الکامل،401/3)
از اختصاص اموال به خود هم پرهیز کرد:
«نه مِلک و آبى براى خود جدا کرد و نه طلا و نقره ای از خود بجاگذاشت؛ جز هفتصد درهم که از سهمیه بیت المالش زیاد آمده بود.»(همان)
در نقل مرحوم صدوق از امام باقر(ع) آمده است:
«امام علی(ع) در پنج سال حکومت خود به مردم نان گندم و گوشت می خورانید و خود به منزل برمی گشت و نان جو با روغن و سرکه می خورد.»(امالی صدوق،281).
آنچه امروز اسلامیت نظام ما را تهدید می کند امثال قانون ها و مصوباتی است که حقوق های نجومی را نصیب کارگزاران دولت می کند؛ نه خلاف شرع های کف خیابانی؛ مثل بدحجابی و روزه خواری عده ای.
حالا این جملۀ مقام معظم رهبری بهتر معنا می شود که فرمود: «حقوق های نجومی هجوم به ارزشهاست.»
برای پاسداری از انقلاب و حفظ ارزشها و قدرشناسی از شهدا و ایثارگران، «اساسی تر» برخورد قاطعانه با این معظلات است که ستون های انقلاب را می لرزاند؛ نه کاکل این دختر و ابروی آن پسر.
که بدبختانه برای حفظ انقلاب، سنگ را بسته ایم و سگ را رها کرده ایم.
هر چند که الان هر دو را رها کرده ایم.
دیدن این برگ از سالنامۀ مربوط به سال 1336 ش یعنی در حکومت طاغوت (غیر اسلامی) خالی از لطف نیست:
کانال تلگرام : 
استاد اگه بخاطر این حرفا شهید بشی حداقل یک مشت خاطره از شما برای منبر ما جور میشه
ولی فکر نکنم مشکلی از مملکت حل بشه