خانم برونی ویر، پرستار استرالیایی، کتابی دارد به نام پنج حسرتِ نخستِ میرندگان.
این کتاب حاصل تجربیات او از دیدن و سرکردن با بیماران متعدد است. وی با مشاهده بیماران بسیاری که مشرف به مرگ بودند، حسرتهای اصلی آنها را برمیشمرد.
یکی از این حسرتها، بیصداقتی با خود و تندادن به ملاحظات فراوانِ گذرای بیرونی است.
از دید وی، بسیاری از این بیماران، عمدۀ زندگی خود را با نقابی دروغین بر صورت سر میکردند و میکوشیدند به جای کسب رضایت باطنی و حقیقی، رضایت دیگران را جلب کنند. اما در پایان کار، ناگاه متوجه میشدند که به قیمت کسب رضایت دیگران، از بسیاری خواستههای درست خود دست کشیدهاند و اینک باید با دنیایی حسرت، دنیا را ترک کنند. (به نقل از یادداشت سردبیر فصلنامه نقد کتاب ش2)
----------
امام حسین علیه السلام فرمود:
لَا أَفْلَحَ قَوْمٌ اشْتَرَوْا مَرْضَاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ الْخَالِق : مردمی که رضایت خالق را به رضایت مردم فروختند رستگار نشدند. (بحار 44/383)
بر این اساس، دقیق تر آن است که گفته شود:
هر کس در تضاد رضایت خدا و مردم، جانب رضایت مردم را بگیرد روی رستگاری را ندیده و با دنیایی از حسرت بار سفر از این جهان به جهان دیگر می بندد.