حسین بن شهاب الدین کرکى‌ عاملی (م 1076ق) در کتاب الاجتهاد و التقلید (هدایة الأبرار إلى طریق الأئمة الأطهار علیهم السلام) ص 197-199 برای رفع اختلاف بین جوامع گوناگون اسلامی که نوعاً ریشه در مذهب و گرایش های فقهی دارد نسخه ای ارائه می دهد که هم حق است و هم راهگشا. 

او معتقد است بر مسلمانان به ویژه علمای آنها لازم است بر محکمات و مسلمات آیات و روایات پافشارند و در متشابهات و امور محتمل و احکام اختلافی برداشت و فهم مخالفان را محترم شمارند و حکم به کفر و ضلالت آنها نکنند گرچه معتقد باشند آنها راه خطا را پیموده اند. 

 او می نویسد اگر به این نسخه عمل نشود ما شاهد بروز فتنه ها و دشمنی هایی خواهیم بود که الآن (زمان حیات ایشان در عهد صفوی) شاهد آن هستیم و چه بسا طرفدارن هر رأی و عقیده ای پا را از حد فراتر نهاده و دیگران محکوم به الحاد و بی دینی کنند:

کما تراه فی زمننا هذا من الفتن و العداوات بین أهله ممن ینسب الى العلم، و تخطئة کل واحد لصاحبه. و ربما تجاوز الحد فنسبه الى الالحاد و الزندقة.

به حق اگر امروز هم به این نسخه عمل شود نه سنی شیعه را تکفیر می کند و نه شیعه سنی را و نه شعبه ای از این دو حکم به تکفیر شعب دیگر می کند یعنی دقیقاً همان چیزی که امروز شاهد آنیم.

هر کس خود را عازم بهشت دانسته و دیگران را اهل جهنم و مستحق مرگ خونین.