درس تمام شد و من از مدرسه بیرون آمدم و وارد کوچه شدم. هنوز شهر، کامل بیدار نشده بود. پیرمردی با چهره‌ای دوست‌داشتی، با چند سفره در دست، با نگاهش به من التماس می‌کرد تا سفره‌ای از او بخرم. خریدم. فارسی و ترکی را با هم قاطی؛ ولی دلنشین حرف می‌زد. چند بار از تَه دل دعایم کرد. گفت: خیر ببینی؛ دختری کرولال در خانه دارم و دیگری هم مریض است و باز هم دعایم کرد و تشکر. با خودم حساب کردم اگر این مردِ پیرِ مستمند تا شب، ده‌تا سفره هم بفروشد؛ و از هر کدام پنچ‌هزارتومان سود ببرد جمعش می‌شود پنجاه هزار تومان! او این مبلغ را چه کند؟ خرج خوراک کند؟ بقیۀ هزینه‌های زندگی‌اش را چه کند؟! شمارۀ کارتی از او گرفتم تا شاید بتوان به کمک خوبان خداباور، گره‌ای کوچک از کارش گشود.

 

یاد حاج‌ خانمی افتادم که همین امسال، بیست‌‎وپنج میلیون تومان پول رایج جمهوری اسلامی ایران را داد و رفت سفر اربعین تا ثواب ببرد و خدا را شاکر باشد از این توفیقی که در میان میلیون‌ها خواهان، نصیب او شده است. دور هم جمع می‌شوند و نالۀ یا صاحب‌الزمان هم سر می‌دهند و هروک هروک گریه می‌کنند و از معارف دین، برای هم می‌گویند و از احساس ویژه‌بودن لذت می‌برند. ته آن هم می‌شود سفر 25میلیونی برای زیارت و دعا برای ظهور آقایی که بیاید گره از کار سفره‌فروش کوچه عشقلی باز کند.

 

خدایی، اهل‌بیت(ع) این سبک از دینداری را آموزش داده‌اند؟ خدایی، این آن مکتبی است که باعث افتخار است؟ حاشا و کلّا! 

 

خدا را شُکر در این سالها که توفیق مطالعۀ قرآن و روایات نصیبم شده است چنین چیزی را در آموزه‌های دین نیافتم و به یقین می‌گویم که ساحت دین از این گونه رفتارهای سلیقه‌ای، پاکِ پاک است. آنچه که هست و مایۀ مباهات ما به این مکتب است درست عکس این است. به همین روایتِ گویا، بسنده می‌کنم.

 

امام باقر(ع) فرمود: به خدا سوگند؛ اگر هزینۀ زندگى خانواده‌اى مسلمان را بپردازم؛ سیرشان کنم؛ آنها را بپوشانم و از مردمْ بی‌نیازشان گردانم؛ نزد من، محبوب‏تر از آن است که هفتاد(یا بی‌شمار) حج[مستحبی] بجاآورم.

 

وَ اللَّهِ ... لَأَنْ أَعُولَ أَهْلَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَسُدَّ جَوْعَتَهُمْ وَ أَکْسُوَ عَوْرَتَهُمْ فَأَکُفَّ وُجُوهَهُمْ عَنِ النَّاسِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَحُجَّ حَجَّةً وَ حَجَّةً وَ حَجَّةً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ عَشْراً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ السَّبْعِینَ (کافی، ج2، ص195).

 

کانال تلگرام :