یکی از احکام مورد نیاز برای نماز و روزه، احکام سفر است. کسی که تحت شرایطی حداقل هشت فرسخ را طی کند مسافر است و نمازش شکسته و روزه هم نباید بگیرد. طی این مسافت یا به شکل امتدادی است و یا به شکل تلفیقی:
▪️در مسافت امتدادی مسافتی که شخص به شکل ممتد طی می‌کند محاسبه می‌شود که اگر حداقل هشت فرسخ شد شخص مسافر است.
برای نمونه: شخصی در جایی دو هفته اقامت کرده است و حالا قصد دارد به جایی دیگر در فاصلۀ هفت فرسخی برود و دو هفته هم آنجا اقامت کند. این شخص مسافر نیست.
▪️در مسافت تلفیقی مجموع مسافتی که شخص به شکل رفت و برگشت طی می‌کند محاسبه می‌شود که اگر حداقل هشت فرسخ شد شخص مسافر است.
به سه شرط:
1ـ در این رفت و برگشت، قاطع سفری(مثل وطن یا قصد اقامت) وجود نداشته باشد.
2ـ رفت آن نباید کمتر از چهار فرسخ باشد.(خامنه‌ای، نوری، امام)
3ـ ملاک مسافتی است که او در یک رفت و برگشت طی می‌کند.
برای نمونه: شخصی به جایی در فاصلۀ هفت فرسخی وطنش می‌رود و قصد دارد دو هفته در آنجا اقامت کند و بعد به وطنش برگردد. این شخص مسافر نیست.
خلاصه: کسی که به سفر می‌رود و می‌خواهد در مقصد حداقل ده روز توقف کند اگر مسافت او تا مقصد کمتر از هشت فرسخ بود در راه هم باید نمازش را کامل بخواند و روزه را هم بگیرد.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.