فهم یک حدیث نیازمندی‌های گوناگونی دارد. این تصور اشتباه است که اگر کسی عربی دانست و حتی علوم متداول حوزه را خواند می‌تواند حدیث را بخواند و معنا کند و آن را بفهمد.

برای فهمِ یک حدیث یا باید محضر استاد رسید یا استاد شد. (توهم استادی هم خود، درد دیگری است.)

بی‌توجهی به این نکته حاصلش کج‌فهمی است و بدتر از آن، نسبت دادن این فهمِ بد به دین و فاجعه‌آمیزتر، اعتقادِ راسخ به این غلطْ است.


برای نمونه:

شخصی که خود عرب است (محمد بن مارد) خدمت امام صادق(ع) رسید و عرض کرد: برای ما روایت کرده‌اند که شما گفته‌اید: «همین که به مکتب اهل‌بیت(ع) معتقدشدی هر چه خواستی بُکن.» فرمود: بله من گفته‌ام. با تعجب پرسید: حتی زنا، سرقت، شرب خمر؟! 

حضرت گفتند: انا لله و انا الیه راجعون؛یعنی وا مصیبتا از این کج فهمی (مرآة،11/397).

بعد توضیح دادند که منظور این است: هر گاه معرفت یافتى، به هر کار خیرى که خواستى دست بزن، کوچک یا بزرگ، که از تو پذیرفته می‌شود. (کافی، 2/464)


امروز حدیث خوانی و شرح آن از سوی کسانی که فاقد نیازمندهای لازم هستند؛ زنانه و مردانه رواجِ چشمگیری یافته است.


کانال تلگرام :