«رفق» یعنی سازِ مخالف نزدن(ضد خُرْق)؛ لطافت و نرمیْ نشان دادن(ضد عُنف). بر این اساس می‌توان «رفق» را به زبان امروز این چنین تعریف کرد: برخوردِ نرمِ به‌دور از گزش و رنجش. 

محال است کسی اهل «رفق» باشد و محبوب نباشد و نیز ممکن نیست برخوردی در آن «رفق» نباشد و دل‌نشین باشد.


رسول خدا(ص) فرمود: «إن الرفق لم یوضع على شی‏ء إلا زانه‏  و لا نزع من شی‏ء إلا شانه‏»(کافی، 2/119)

«رفق» به هر چیزی زیبایی می‌دهد و اگر از چیزی جدا شد قطعاً چهرۀ زشتی از آن باقی می‌ماند.


با «رفق» می‌توانیم با هم حرف بزنیم؛ همدیگر را بفهمیم؛ در کنار هم به زیبایی زندگی کنیم.


آنان که فوراً با تمسک به مواردِ خاصْ دستِ رد به سینۀ چنین روایاتی می‌زنند؛ هم خود را از عمل به این روایات محروم می‌کنند و هم دیگران را.


کانال تلگرام :