قهر و دل خوری بین افراد، از دو نفر گرفته تا یک خانواده و بیشتر برای هیچ صاحب وجدانی خوشایند نیست؛ اما واقعیتی است موجود و با کمال تأسف، فراگیر.

قبول دارم که گاهی با اندرز و بیان تجربه های کارآمد، این رابطه های لرزان، قراریافته و اگر بُریده، پیوند می خورد؛ اما همیشه به حرف نیست. در بیشتر موارد باید لب فرو بست و دست به جیب شد و با معجزۀ پول، دلِ مردم را به هم پیوند داد و رابطۀ آنها را اصلاح کرد.

راوی می گوید:

من و دامادم بر سرِ میراثى با هم بگومگو مى‏کردیم که مفضّل به ما برخورد. مدتی در کنار ما ایستاد و سپس به ما گفت: به خانۀ من بیایید.

ما رفتیم و او با چهارصد درهم که به ما پرداخت نزاع را خاتمه بخشید و ما را آشتی داد. تعهد هم گرفت که دیگر نسبت به هم ادعایی نداشته باشیم. سپس گفت: بدانید که این پول، از مال من نیست؛ بلکه امام صادق(ع) به من دستور داده که هر گاه دو نفر از اصحاب ما در چیزى نزاع کردند، میان آنها صلح دهم و آن مبلغ را از اموال ایشان بپردازم. (کافی،2/209) 


کانال تلگرام :