مرحوم شیخ صدوق در کمال الدین روایتی را نقل می کند که در آن، امام صادق ع برای نجات از شبهه ای که انسان بدون رهبر فکری و متن علمی می ماند دعای غریق به راوی آموزش می دهد. متن این دعای کوتاه این است:
یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی على دینک.
راوی می گوید من [در حضور حضرت] دعا را این طور خواندم:
یا الله یا رحمان یا رحیم یا مقلب القلوب و الأبصار ثبت قلبی على دینک. (یعنی و الابصار را به آن افزودم)
امام ع به من فرمود:
گرچه خدای عزوجل مقلبِ قلوب و ابصار [هر دو] است؛ اما «قل کما أقول لک»؛ بگو همان گونه که من گفتم. (کما الدین، 2/352)
یعنی وقتی دعا و هر دستور العملی تعلیم اهل بیت علیهم السلام است؛ نه به آن بیفزاییم و نه از آن بکاهیم.
برای مثال اگر در دعای کمیل، یا نور یا قدوس یک بار آمده است به یک بار اکتفا کنیم و اگر در جایی یا رب را سه بار گفته اند ما نیز سه بار بگوییم و اگر در پایان دعای سلامتی امام زمان ع و برحمتک یا ارحم الراحمین ندارد ما هم نگوییم.
بله؛ راههایی برای جواز این افزودنی ها و کاستن ها وجود دارد؛ اما فراموش نکنیم که فرمود: بگو همان گونه که من گفتم.
کانال تلگرام : 
محمدرضا سلمانیان‌نژاد