در روایت است: 

علی(ع) در گرماى نیم‏روز به دنبال معاش به مقدارى که برایش بس باشد، مى‏ رفت.(فقیه،3/163)‏ و نیز على(ع) آب مى ‏کشید و هیزم جمع مى ‏نمود و فاطمه(س) آرد مى کرد، خمیر درست مى ‏کرد، نان مى ‏پخت و لباس وصله مى ‏زد. (کافی،8/165)

این که کارهای بیرون خانه را علی(ع) انجام می داد و کارهای داخل خانه را فاطمه(س)؛ عمل به همان حکم مشهور رسول خدا(ص) بود که اینگونه نقل شده است:

فاطمه(س) و على(ع) درباره کار، از پیامبر خدا(ص) داورى خواستند. آن حضرت برای فاطمه(س) به کار درون خانه و برای على(ع) به کار بیرون از خانه، حکم کرد. فاطمه(س) فرمود: از این که پیامبر خدا مرا از دوش به ‏دوش شدن با مردان، معاف داشت، شادى ‏اى در درونم پیدا شد که اندازه آن را جز خدا نمى ‏داند. (قرب الاسناد،52)

البته این به معنای کمک نکردن مرد به همسرش نیست؛ در روایت آمده است: علی(ع) خانه را جارو می کرد.(کافی،5/86)

از کنار هم دیدن این روایات روشن می شود کار اصلی زن در محدوده خانه و خانواده است و اگر نیازی پیدا شد با ترجیح اهم بر مهم، زن می تواند؛ بلکه وظیفه دارد بیرون از خانه نیز کار کند.

این نیاز می تواند یک نیاز شخصی باشد؛ مانند از کار افتادگی همسر و یا از دست دادن او و یا یک نیاز اجتماعی باشد؛ مانند نیاز به حضور بانوان در خدمات پزشکی، آموزشی و انتظامی.

اما کارکردن زن در بیرون از خانه آن هم در اوج بی نیازی و یا وجود نیاز کاذب، بر اساس آنچه گفته شد با سبک زندگی فاطمی همخوان نیست. بی توجهی به این الگو، مشکلاتی را برای ما به وجود آورده است که به روشن ترین آنها اشاره می شود:

کارکردن زنان در بانکها، سازمانها، نهادها و دیگر مراکزی که نیاز به حضور جنس زن نیست:

1. تلف کردن فرصت شغلی برای مردان بیکاری است که می توانند از این رهگذر خانواده ای تشکیل داده یا خانواده ای را نان دهند و مانع بسیاری از آسیب های اجتماعی شوند که پیامد فقر و بیکاری است.

2. تهدیدی است برای بنیان خانواده؛ نارضایتی آشکار و خاموش همسر، سردی رابطه زوجین، کاستی در تربیت فرزندان از پیامدهای شایع این کار کردن هاست. در موارد ضروری نیز باید از نظر ساعت و حجم کار، فاصله محل کار تا خانه و مانند آن به گونه ای مدیریت شود که این آسیب ها به صفر برسند. 

فراموش نشود که کار نکردن زنان در بیرون خانه جز به ضرورت، هرگز به معنای بازداشتن آنها از کسب علم نیست؛ فقط باید دانست که کسب علم و طی مدارج آن، ضروزتاً به معنای داشتن کاری هماهنگ با آن درجه نیست.

می توان در محیط خانه وظایف مادری و همسری را به خوبی ایفاء کرد و وقتهای اضافه را به انجام کارهای علمی و یا فعالیتهایی اقتصادی و هنری حلال اختصاص داد.

خلاصه اینکه یکی از ابعاد الگویی حضرت فاطمه(س) سبک زندگی آن حضرت در حوزه کاری زنان است که توجه و عمل به آن، حل کننده بخش قابل توجهی از مشکلات جوامع بشری در هر زمان و زمین است.  

تقدیم به مادر