کسانی که با رأی مستقیم یا غیر مستقیم مردم و پول آنها در دولت و مجلس و هر جای دیگر مدعی خدمت به آنها هستند باید مراقب باشند در برابر آنچه از مردم دارند مسئولند؛ باری به دوش دارند که واقعاً کمر می شکند. این عده برای آنکه سالم به مقصد برسند باید انجام کامل وظیفه و پرهیز از حرام لقمگی را دو اصل اساسی در کار خود قراردهند.
حرام لقمگی یعنی فکرت «خودت» باشد و ذِکرتْ «گور بابای» مردم.
آن که خدا و قیامت و حساب و کتاب را قبول دارد که هیچ؛ فقط غلطها را توجیه نکند.
آن که قبول ندارد حداقل کمی رحم داشته باشد و دلش به حال این مردمی که به امیدی آمدند و باز هم می آیند بسوزد.
اگر هیچکدام را ندارد حداقل این عکسها را در گوشی و تبلت بریزد و از سر تفریح، گاهی به تماشای اینها بنشیند؛ خدا را چه دیدی شاید افاقه کرد.
در این عکس، پیرزن فرغون نشین و دستان زبر و نگاه مردی که کاپشن آبی به تن کرده دنیایی حرف دارد.
میثم علی زلفی