انقلاب کردن سخت است؛ اما سخت تر از آن حفظ دستاوردها و هویت آن انقلاب است. برای نمونه مردم مصر انقلاب کردند و آنها هم در روز 22 بهمن، جشن پیروزی انقلاب گرفتند؛ اما طولی نکشید که انقلاب به فنا رفت و رهبر به قفس؛ چرا که قبل از آن، آرمانها پر کشیده بود. آری؛ وقتی شعارهای دلفریب فقط خرج جمع کردن مردم شود و بعد در عمل خبری از آنها نباشد نتیجه اش همین می شود که در مصر شد. و این عبرتی است برای انقلاب ما.

از آسیب های جدی هر انقلاب، همین پایبند نبودن سران به شعارهای انقلاب است. 

یکی از شعارهایی که انقلاب ما با آن پا گرفت و امام ره بر آن تأکید داشت برچیدن ظلم اقتصادی و رفع فاصلۀ طبقاتی ظالمانه بود.

این که عده ای به صرف داشتن مسئولیت دولتی و نه ارث پدری یا درآمد کاملاً شخصی؛ بلکه به مدد ارتباط و اتصال به بیت المال فاصلۀ مالیشان با توده مردم از عرش تا فرش باشد نامش ظلم اقتصادی دولتی و فاصله طبقاتی ظالمانه است.

این همان ظلمی است که پایه های یک انقلاب را به شدت می لرزاند و اگر چاره ای عاجل بر آن نشود چه بسا مردم، صدای سقوط انقلابشان را بشنوند. 

اشرافی گری مسئولان و داشتن زندگی های مرفهانه به لطف بیت المال، خطری جدی است که انقلاب ما را تهدید می کند؛ خطری که مقام معظم رهبری بارها به مسئولان نظام گوشزد کرده است.

به راستی امروز، چند نفر از مسئولان نظام ایران اسلامی از نظر مالی در سطح مردم عادی قراردارند؟ بسیار شایسته است که سیمای اسلامی، دوربین به دست از وضع زندگی هر یک از مسئولان نظام، از خانه و کاشانۀ ایشان، از مهمانی های آنها، از مجالس عروسی و عزای آنان، از نوع خرید و مسافرتهای تفریحاتی ایشان و مانند آن مستندی تهیه کند تا مردم ببینند خادمین این انقلاب و مردم، در چه وضعیتی به سر می برند.

در دولت قبل «صرفاً جهت اطلاع» چنین فراخوانی را زد و برای این کار اعلام آمادگی کرد؛ اما با کمال تأسف فقط یک نفر لبیک گفت و آن هم دکتر حسینی وزیر محترم ارشاد بودند و بس.

آن هشدارهای رهبری و این لبیک های دولتی و خبرهای نگران کننده از اشرافی گری مسئولان محترم، زنگ خطری است برای انقلاب.

یکی از برنامه های ثابت سیما در هر دهۀ فجر، مقایسۀ اوضاع بد دوران شاهی با اوضاع خوب دوران اسلامی است؛ از نظر پیشرفت علم، بهداشت و درمان، نظامی و ... تا با مقایسۀ این دو، ارزش انقلاب اسلامی برای بیننده روشن شود. تنها موردی که یک سویه است و فقط گزارش دوران شاهی نقل می شود بی آنکه مقایسه ای در کار باشد موضوع اشرافی گری دولت مردان و وابستگان آنهاست.

ای کاش از نوع زندگی مسئولین نظام اسلامی هم گزارشی ضمیمه آن گزارش شاهی می شد تا مردم بدانند که آیا انقلاب از این جهت هم توانسته است به درد آنها بخورد یا نه؟