یکی از بهترین، راحت‌ترین و کارآمدترین راه‌های آدمِ خوبی شدن، دیدن آدم‌هایی است که به‌راستی خوب هستند؛ نه آنها که گاهی کارِ خوب می‌کنند.
تشویق به یافتن الگوهای تربیتی و اقتدا به اسوه‌ها، برای همین خوب‌شدنِ سریع، راحت و مطمئن است؛ بدون کتاب و شرکت در دوره‌های تربیتی و کلاس‌های اخلاق.
وقتی رفتار آدم خوب را می‌بینیم یا می‌خوانیم ناخودآگاه آرزو می‌کنیم مانند او باشیم. کمی که با او مأنوس شدیم دیگران به ما خواهند گفت: چند وقتی است عوض شده‌ای! خودت حس نمی‌کنی؟
همین تأثیر ناخودآگاه را الگوی بد هم دارد؛ مدتی که با او، حقیقی یا مجازی، دم‌خور شویم، به ما خواهند گفت: چند وقتی است عوض شده‌ای؟ حواست هست؟
پس برای خوب‌شدنِ سریع، راحت و مطمئن باید مراقب باشیم در یافتن الگو اشتباه نکنیم. شهرت یا چهره‌‌بودن، هرگز ملاک خوبی برای یافتن الگوی خوب نیست؛ چون بسیارند چهره‌هایی که بویی از خوب‌بودن نبرده‌اند و با تن و پول و کارهای نمایشی و نمایش خوبی، در پی پول و شهرت بیشترند و بس.
خوب، کسی است که فطرت پاک و بیدار آدمی، به خوب بودنش شهادت دهد.
ویژگی‌های آدم خوب
حقیقتش این است که آدم خوب را در چند جمله، شناساندن، کار دشواری است. قرآن از آغاز تا انجامش همین را می‌خواهد بگوید. با این حال تلاش خواهم کرد برترین ویژگی‌های آن را با تکیه بر منابع دینی بیان کنم:
1. آدم خوب، آرام است. نه اینکه آدم بی‌خیال و بی‌حالی باشد؛ نه؛ ولی همواره حتی در سخت‌ترین لحظه‌های زندگی، غرق در آرامش است. چون دل در گرو خدا دارد و کار را به دست او می‌بیند و خودش و همه را کارگران این جهانی که آفریننده و گرداننده‌اش خداست؛ پس نه حرص دارد نه جوش؛ برای همین اینها با ترس و غم بیگانه‌اند (لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون) شهیدان ابومهدی و چمران را از ذهن عبور دهید. یادشان آرامش‌بخش است تا چه رسد درک حضور و دیدار و انس با چنین خوبانی.
2. آدم خوب، نسبت به مشکلات دیگران، خود را موظف می‌داند؛ گاه به انفاق مال، گاه به ایثار جان. درد دیگران او را به درد می‌آورد و خواب از چشمانش می‌بَرَد.
3. آدم خوب، گناه نمی‌کند. برای همین دیگران از دست و زبان او در امان‌اند؛ یک خاطر جمعی خاصی نسبت به او دارند.
4. آدم خوب، با انصاف و اهل احسان است. حق دیگران را عادلانه به آنها می‌دهد؛ کمی هم بیشتر.
5. آدم خوب، اگر حرفی زد و قولی داد؛ سرش برود قولش نمی‌رود.
6. آدم خوب، کاری را که می‌داند نمی‌خواهد یا نمی‌تواند انجام دهد وعده نمی‌دهد.
7. آدم خوب، با همۀ مردم مهربان است؛ کوچک و بزرگ، این شکلی و آن شکلی؛ به‌راستی همه را دوست دارد و به همه احترام می‌گذارد.
8. آدم خوب، صبرش فراوان است. باور دارد که دنیا اگر نگوییم همه‌اش دست‌کم بیشترش آن‌گونه نیست که ما می‌خواهیم.
9. آدم خوب، راحت، می‌گذارد و می‌گذرد و به روی طرف هم نمی‌آورد.
10. آدم خوب، برای آبادانی آخرت می‌دود؛ برای همین به حرام دنیا نزدیک نمی‌شود و به حلالش دل نمی‌بندد.
چند گفتنی:
1. با دانستن این ویژگی‌ها، شناخت آدم خوب از ناخوب آسان می‌شود؛ برای نمونه: کسی که غم‌دیگران، غم او نیست یا به نام پاسداشت دین و شریعت، به دیگران بی‌احترامی می‌کند؛ بی‌تردید آدم خوبی نیست.
2. هیچ‌گاه گمان نبرید کسانی با این ویژگی‌های قرآنی و روایی، دیگر نیستند و یا آن‌قدر کم‌اند که دست ما به آنها نمی‌رسد؛ خدا از این بنده‌ها کم ندارد؛ کمی بهتر به دور و برمان نگاه کنیم می‌بینیم.
3. انس با خوبان، راهی است آسوده، سریع و مطمئن برای خوب شدن ما.
4. باید باور کنم که آدم خوبی شدن کار دشواری نیست.
