مرحوم مجلسی در جلد 42 بحارالانوار (چاپ بیروت) باب 127که دربارۀ چگونگی شهادت، وصیت، غسل، نماز و دفن امام علی(ع) است خبری را نقل می کند به طول 20 صفحه (259-280) که برای برخی سخنرانان و مرثیه خوان های محترم روایت دلچسبی بوده و هست.
اما باید دانست که روای این خبر، ابوالحسن احمد بن عبدالله بن محمد بکری (احتمالا قرن پنجم) است؛ مولف کتابهای ذروة العلیا، الانوار، مقتل امام علی(ع) و مقتل الحسین(ع).
او داستانسرایی است تمام عیار که تاریخ و قصه را هنرمندانه در هم تنیده است.
دربارۀ او بخوانید: (+)
برای همین در نقل از او باید کمال احتیاط را به خرج داد و شایسته آن است اعتنایی به نقل او نشود.
جالب اینکه خود مرحوم مجلسی در پایان این داستان سرایی می نویسد:
هَذَا الْخَبَرُ غَیْرُ صَحِیحٍ : این خبر درست نیست.
دیدم یکی از سخنرانان بسیار مشهور و محترم بخشهایی از همین خبر را سوژه سخن قرارداد و البته ترکشهای اهل فن نیز نصیبش شد.
کانال تلگرام : 
بهتر می بود گل های اهل فن نصیبش می شد. چراکه عیوب را هدیه می دهند نه اینکه بر سر و مغز طرف مقابل بکوبند